Mari Asah Mata Hati

Pada 24 November 2011, saya berkesempatan menyertai sebuah seminar anjuran Jabatan Pemikiran dan Peradaban Islam. Dalam seminar tersebut, Dr. Siddiq Fadzil telah pun menyampaikan sebuah pembentangan yang bertajuk Sistem politik Melayu: Antara Tradisi dan Demokrasi. Satu tajuk menarik saya kira. Ditambah pula dengan gaya penyampaiannya yang menggunakan bahasa 'lama' seperti sasterawan lagaknya. (Hehe..) Beliau menyatakan bahawa Islam telah sampai ke Tanah Melayu selepas kejatuhan Baghdad iaitu pada kurun ketiga belas Masihi. Islam yang sampai ini bukan sekadar kosmetik atau ikut-ikutan sahaja, bahkan ia sebenarnya meresap terus ke akar umbi mencakupi aspek politik dan kehidupan masyarakat Tanah Melayu pada ketika itu. Antara buktinya ialah istilah Raja yang digunakan walaupun ia membawa maksud jelmaan Dewa tetapi dalam Islam Raja disifatkan sebagai bayangan Tuhan untuk menggambarkan bahawa seorang Raja adalah insan yang memikul amanah dalam menegakkan syariat Allah s.w.t. ...

Ucapan yang saya nukilkan di sini merupakan sedikit sedutan daripada uacapan Dr. Wan Mohd Nor Wan Daud di Mini Kolokium SLAK 28 Disember yang lalu. Saya akui, agak terlewat saya memasukkan entri blog ini memandangkan kesibukan kerja dan kuliah sepanjang satu semester. Dalam ucapannya, Dr. telah memberi amaran bahawa adanya usaha untuk menyifatkan kemunduran umat Islam hari ini berpunca daripada akidah Ahli Sunnah Wal Jamaah khususnya yang cenderung kepada metode Imam al-Ghazali dan Imam al-Asy'ari. Beliau juga menyebut tradisi penjajahan hari ini sedang ditumpukan kepada bidang pendidikan. Buktinya 73 peratus daripada universiti di Timur Tengah adalah ditadbir oleh pihak swasta. Daripada semua universiti swasta tersebut, 50 peratus daripadanya adalah dibiayai oleh Eropah dan Amerika Utara. Tujuannya adalah untuk menguasai bidang ilmu yang tinggi dan menjadikan ilmu-ilmu Islam dikupas dan dibentangkan menurut kaca mata mereka. Begitu juga ia bertujuan untuk mendidik warga berpendi...

Setelah lima tahun saya meninggalkan dunia pengajian, selama itu jugalah saya meninggalkan usrah. Sebenarnya, saya tidak pernah menyertai usrah secara sukarela. Semua pengalaman usrah yang saya lalui adalah kerana diwajibkan oleh pihak sekolah dan pihak IPT. Bukan tidak pernah kawan-kawan mengajak, malahan ada di kalangan guru turut mengajak untuk menyertai usrah. Namun, hati saya seakan tidak bersedia untuk memberikan komitmen terhadap usrah itu sendiri. Saya lebih senang bersendiri dan hanya berkongsi ilmu dengan suami dan para pelajar. Baru-baru ini, tempat saya bekerja telah mewajibkan semua kakitangannya untuk menyertai usrah. Apa yang mengejutkan ialah saya dilantik menjadi salah seorang daripada naqibah (moderator usrah). Terkedu saya seketika. Bagaimana mungkin saya seorang yang telah meninggalkan usrah sekian lama perlu memimpin usrah hari ini? Hanya Allah yang tahu betapa gusarnya hati ini tatkala kami diaturkan untuk pertemuan pertama. Apatah lagi, saya mendapat tahu bah...